Nasze psy rzadko żyją w większych stadach, ale pozostały zwierzętami stadnymi z natury. Obecnie dorastają wraz z psem-matką i grupą rodzeństwa w tym samym wieku w ministadzie, co ma ogromny wpływ na rozwój psychiczny młodego psa. Tutaj rozpoczyna się socjalizacja szczeniąt. Uczą się własnego „języka psów” i rozwijają po raz pierwszy pewność siebie.

Dlatego należy upewnić się, że nasz szczeniak nie jest zbyt wcześnie oddzielany od swojego ministada. Psie maluchy powinny mieć co najmniej osiem, a najlepiej dziesięć do dwunastu tygodni. Następnie należy zapewnić pieskowi możliwość kontaktu zarówno ze szczeniętami, jak i młodymi i dorosłymi psami. Istnieją specjalne grupy do wspólnych zabaw szczeniąt. Warto jest się również umówić z innymi właścicielami na wspólne spacery z pupilami.

Należy unikać tych błędów: Nie wolno odciągać szczenięcia od innych psów ani brać go na ręce, chyba że psy stanowią dla niego zagrożenie. W ten sposób szczenię nie będzie kojarzyło innych psów jako potencjalnego źródła zagrożenia, a także nie rozwinie u siebie lękliwego, niepewnego temperamentu.

By osiągnąć sukces wychowawczy, zalecane jest stosowanie poniższych zasad. Należy współpracować z psem. Warto dowiedzieć się, co lubi najbardziej. Musimy przekonać się, czy to zwinny psiak, który potrzebuje wyzwań i „pracy łebkiem”. Jeśli tak, zadbajmy o to, by trening był dla niego zabawą, wprowadzając na przykład zadania z szukaniem, a w nagrodę pozwalając mu się wyszaleć. Jeśli nasz pies jest raczej domatorem, nie wolno przemęczać go długimi zadaniami i wieloma komendami. To zresztą podstawa w wychowywaniu szczeniąt.

Należy pamiętać, że szczenię ma większe zapotrzebowanie na sen, który wykorzystuje jako fazę regeneracji. Trzeba mieć to na uwadze i zakończyć trening w odpowiednim dla psa momencie.

Należy unikać tych błędów: Nigdy nie wolno siłą zmuszać psa do wykonania określonego zadania, ale delikatnie poprowadzić go na miejsce ćwiczenia. Trzeba mieć na uwadze cechy specyficzne dla danej rasy i pamiętać, że niektóre rasy (np. nagi pies peruwiański, shiba czy basenji) są bardziej niezależne i pewne siebie.

Państwa pies jest zwierzęciem stadnym i potrzebuje przewodnika, którym będzie się kierować. W przeciwnym razie sam będzie chciał przejąć tę rolę. Już w wieku szczenięcym należy pokazać psu, że dobrze spełniamy tę funkcję.

Prosimy konsekwentnie stosować się do wszystkich zasad, jakie ustanowili Państwo dla psa. Ponieważ tylko wtedy, gdy będą Państwo trzymać się swojego planu, Państwa pies zrozumie swoje zadania i miejsce w szeregu, jakie zostało mu przypisane.Prosimy dołożyć starań, aby trening manier odbywał się w spokojnym otoczeniu, w którym możliwie nie ma jakichkolwiek bodźców rozpraszających uwagę Państwa czworonożnego ucznia. Trening należy realizować stopniowo i na pierwszą sesję wybrać swoje mieszkanie lub ogród.

Przed treningiem należy określić komendy, których chcemy nauczyć swojego psa. Używajmy poleceń, które są możliwie jak najbardziej zwięzłe, takich jak „Siad!”, „Zostań!”, „Do mnie!” lub „Do nogi”. Jeśli chcemy dotrzeć do swojego psa z dalszej odległości, warto poćwiczyć z nim jednocześnie gesty. Ponieważ psy są doskonałymi obserwatorami, niektóre z nich reagują nawet lepiej na gesty niż polecenia ustne — oczywiście pod warunkiem, że jesteśmy w zasięgu jego wzroku.

Należy połączyć polecenia z nieustannym nagradzaniem i pochwałami. Warto wybrać mądrze nagrodę: silnym czynnikiem motywacyjnym może być tylko to, co nasz pies uważa za szczególnie smaczne i czego rzadko lub nigdy nie ma w swojej diecie. Pamiętajmy jednak, że brak umiaru może zaszkodzić w procesie wzrostu. Nigdy nie wolno stosować nagrody w formie czekolady czy innych słodyczy, ponieważ są one trujące dla psa!